Ks.dr hab. Piotr Natanek urodził się w 1960 r. w Makowie Podhalańskim, pochodzi z miejscowości Grzechynia. Święcenia kapłańskie przyjął w 1985, by od następnego roku związać się naukowo aż po dzień dzisiejszy z Papieską Akademią Teologiczną w Krakowie. Jest autorem licznych książek, rozpraw naukowych i ponad 100 artykułów. Znany także z wielu audycji i programów w Radio Maryja. Jest do lat cenionym duszpasterzem i ewangelizatorem. Od 1974 r. w strukturach ruchu oazowego Światło i Życie. Od 1988 r. prowadzi ośrodek oazowo – rekolekcyjny „Pustelnia Niepokalanów”, który co roku w wakacje staje się miejscem katechizacji i wychowania w duchu religijnym i patriotycznym dla setek dzieci i młodzieży z Polski i kresów wschodnich (głównie z Ukrainy). Młodzi ludzie pod opieką kapłana i animatorów spędzają czas na modlitwie, katechezie, pracy i rekreacji. Ks. Piotr jest wszechstronnie utalentowany i obdarowany charyzmatami Ducha Świętego. Jak o sobie sam często mówi, jest samoukiem i hobbystą. Wspaniały głos i gra na gitarze pozwoliły mu nagrać z chórem młodzieżowym 2 autorskie płyty. Prowadzi ponadto wiele wspólnot w parafii, by wspomnieć tylko Grupę Modlitewną Pustelnia Niepokalanów, Bractwo Dusz Czyśćcowych, Lektorzy Starsi czy Parafialny Klub Seniora. Włączył się także w dzieło Intronizacji Chrystusa Króla oraz szerzenie kultu Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny. Jest ponadto bardzo znanym misjonarzem i rekolekcjonistą, tak w Ojczyźnie, jak i poza jej granicami. Autor misji i rekolekcji tematycznych, m.in. Ratujcie kapłanów, Ratujcie Polskę, Ratujcie Mszę Świętą, czy rekolekcje intronizacyjne.
Najświętszy i najmądrzejszy spowiednik nie może gwałtem wlać w duszę tego, co pragnie, jeżeli dusza nie będzie szczera i otwarta. Dusza nieszczera, skryta naraża się na wielkie niebezpieczeństwo w życiu duchownym.
Królowo Polski, Królowo Aniołów! Ty, coś na świecie przebolała tyle, Gdy Syn Twój zstąpił do ziemskich padołów, Skróć umęczonej Polsce Twej - mąk chwile! Królowo Polski, Królowo Aniołów, Roztocz ponad nią tęczę Twej opieki, Odwiąż jej ręce od katowskich kołów; Bądź jej Aniołem, teraz i na wieki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów! Lilio bez zmazy, Ty gwiazdo poranna, Mieczem boleści siedmiokrotnie ranna, Wiesz, co rozpaczy wrzący w sercu ołów, Co krzyż l gwoździe, i rany, i ciernie, Wiesz, co kiwi ziemskiej i łez ziemskich cieki I jak konania ból boli bezmiernie - Bądź nam Aniołem, teraz l na wieki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów! Lecz wiesz zarówno, jakim blaskiem płonie Ukrzyżowany - wniebowzięt po zgonie: Nie daj nas sieciom piekielnym na połów! Nieśmiertelnymi na śmierć zbrojna leki, Wykaż znów śmierci na nas, że jest niczem, Wskrześ nas, o Pani, przed świata obliczem, Bądź nam Aniołem, teraz l na wielki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów! Ten świat się rozpadł i rozdziera siebie, Lecz żadna z jego rozerwanych połów Już się nie modli, o Mario, do Ciebie! My jedni tylko, paląc się na stosie, Wciąż ślemy modły w Twój bezmiar daleki - Poznasz, Królowo, poddanych po głosie; Bądź mym Aniołem, teraz i na wieki!
Wiersz - Pieśń o domu - Maria Konopnicka
OdpowiedzUsuńKochasz ty dom, rodzinny dom,
Co w letnią noc, skroś srebrnej mgły,
Szumem swych lip wtórzy twym snom,
A ciszą swą koi twe łzy?
Kochasz ty dom, ten stary dach,
Co prawi baśń o dawnych dniach,
Omszałych wrót rodzinny próg,
Co wita cię z cierniowych dróg?
Kochasz ty dom, rzeżwiącą woń
Skoszonych traw i płowych zbóż,
Wilgotnych olch i dzikich róż,
Co głogom kwiat wplatają w skroń?
Kochasz ty dom, ten ciemny bór,
Co szumów swych potężny śpiew
I duchów jęk, i wichrów chór
Przelewa w twą kipiącą krew?
Kochasz ty dom, rodzinny dom,
Co wpośród burz, w zwątpienia dnie,
Gdy w duszę ci uderzy grom,
Wspomnieniem swym ocala cię?
O, jeśli kochasz, jeśli chcesz
Żyć pod tym dachem, chleb jeść zbóż,
Sercem ojczystych progów strzeż,
Serce w ojczystych ścianach złóż!...
Wiersz - Królowo Polski - Zygmunt Krasiński
OdpowiedzUsuńZygmunt Krasiński
Hymn
Królowo Polski, Królowo Aniołów!
Ty, coś na świecie przebolała tyle,
Gdy Syn Twój zstąpił do ziemskich padołów,
Skróć umęczonej Polsce Twej - mąk chwile!
Królowo Polski, Królowo Aniołów,
Roztocz ponad nią tęczę Twej opieki,
Odwiąż jej ręce od katowskich kołów;
Bądź jej Aniołem, teraz i na wieki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów!
Lilio bez zmazy, Ty gwiazdo poranna,
Mieczem boleści siedmiokrotnie ranna,
Wiesz, co rozpaczy wrzący w sercu ołów,
Co krzyż l gwoździe, i rany, i ciernie,
Wiesz, co kiwi ziemskiej i łez ziemskich cieki
I jak konania ból boli bezmiernie -
Bądź nam Aniołem, teraz l na wieki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów!
Lecz wiesz zarówno, jakim blaskiem płonie
Ukrzyżowany - wniebowzięt po zgonie:
Nie daj nas sieciom piekielnym na połów!
Nieśmiertelnymi na śmierć zbrojna leki,
Wykaż znów śmierci na nas, że jest niczem,
Wskrześ nas, o Pani, przed świata obliczem,
Bądź nam Aniołem, teraz l na wielki!
Królowo Polski, Królowo Aniołów!
Ten świat się rozpadł i rozdziera siebie,
Lecz żadna z jego rozerwanych połów
Już się nie modli, o Mario, do Ciebie!
My jedni tylko, paląc się na stosie,
Wciąż ślemy modły w Twój bezmiar daleki -
Poznasz, Królowo, poddanych po głosie;
Bądź mym Aniołem, teraz i na wieki!
Źródło:
http://www.pijarzy.pl/?strona,doc,pol,glowna,221,0,4239,1,221,ant.html